Εσωτερικός Κόσμος

Εισχωρώντας στον εσωτερικό κόσμο των Μαστιχοχωρίων διείσδυσα σε ένα κόσμο όπου η απλότητα και η παράδοση σφιχταγκαλιασμένες κατά τη διάρκεια τόσων χρονών έχουν μπολιάσει την εσωτερικότητα κάθε σπιτιού και έχουν αφήσει το αποτύπωμα τους στα θεμέλια κάθε δωματίου. Τα σπίτια αυτά δεν ήταν απλά κατοικίες για ξεκούραση αλλά αναπόσπαστα στοιχεία της καθημερινότητας των χωρικών στα οποία καθρεφτίζονταν ο αναλλοίωτος τρόπος ζωής τους στο πέρασμα των χρόνων. Ένας τρόπος ζωής που δεν παραβίαζε τους ρυθμούς της φύσης, δεν επιβαλλόταν σε αυτούς μα αφουγκραζόταν τη σοφία τους και συμπορευόταν αρμονικά μαζί τους. Οι πέτρινοι θόλοι, οι φωτογραφίες στους τοίχους, τα αντικείμενα-κειμήλια δεν είναι παρά το πλαίσιο και η αναφορά μια κοινής μοίρας που ένωνε αυτούς τους ανθρώπους.

Ιδιαίτερη αξία στους χώρους που ακόμα κατοικούνται είχε το μοναδικό γούστο των κατοίκων το όποιο αναδεικνύονταν μέσα από την ευφάνταστη τακτοποίηση των αντικείμενων σε όλο το χώρο. Δεν συναντούσες κάτι κίβδηλο ή κάποια προσπάθεια επίδειξης ή κομπορρημοσύνης. Ακόμα και η υπερβολή εντασσόταν στην πολύ ειλικρινή και συναισθηματική σχέση που ανέπτυσσαν οι κάτοικοι με το προσωπικό τους χώρο. Τα αντικείμενα εκεί δεν πετιούνται, όλα συνδέονται με τις εμπειρίες και το παρελθόν της εκάστοτε οικογένειας και για το λόγο αυτό με ιδιαίτερη ευλάβεια τοποθετούνται στο χώρο που τους ανήκει.

Ενώ οι χώροι που φωτογράφιζα είναι πραγματικοί, ένιωθα ότι είναι ταυτόχρονα και φανταστικοί, ποτισμένοι από την αύρα και τις ιστορίες των ατόμων που έζησαν εκεί και την ίδια στιγμή μπολιασμένοι από τη συνάντηση μου μαζί τους. Οποιοδήποτε αντικείμενο εκεί ένιωθα ότι είναι ταυτόχρονα πραγματικό και συμβολικό. Σε αυτούς τους ερμητικά κλειστούς χώρους βρέθηκα αντιμέτωπος με μια παρηκμασμένη αρχοντιά, με τα σκονισμένα μπιμπελό και τις φωτογραφίες τακτοποιημένες ακόμα πάνω στο σκρίνιο, τα σεντόνια και τα μαντήλια διπλωμένα μέσα στα μπαούλα, τις φωτογραφίες στους τοίχους, τα σεμεδάκια τοποθετημένα πάνω στα τραπεζάκια. Τα αντικείμενα ωρίμασαν με το πέρασμα του χρόνου, γέμισαν από την ενέργεια και τις δονήσεις του παρελθόντος και θαρρείς ότι μετά από τόσα χρόνια ζύμωσης τους με τους ανθρώπους και τις ιστορίες τους απέκτησαν ψυχή. Ερχόμουν σε επαφή με μια ασάλευτη αρμονία, κινιόμουν αργά και ανέπνεα κοφτά μην τυχόν διαταράξω αυτήν την ερωτική σχέση των αντικειμένων με το χρόνο. Η φόρτιση ήταν τόσο μεγάλη που κάποιες φορές έπρεπε να βγω έξω να πάρω καθαρό αέρα και να συνεχίσω μετά.